Από το Μιχαλίτσι της Βιθυνίας στους Βαβέλους Σητείας. From Michalitzi of Bithynia to the village Vavelli of Sitia Crete

Η Βιθυνία περιοχή της Μικράς Ασίας απέναντι από την Κωνσταντινούπολη υπήρξε ελληνική από αρχαιοτάτων χρόνων. Μεγαρείς έκτισαν πόλεις όπως την Κίο την Χαλκηδόνα και άλλες. Η γειτνίαση με την Κωνσταντινούπολη και η ταχεία πνευματική ανάπτυξη των κατοίκων την κατέστησαν ευδαίμονα και πλούσια. Κυριότερες πόλεις στην περιοχή αυτή, την εποχή του Βυζαντίου ήταν, η Νικομήδεια, η Προύσσα και η οχυρή Νίκαια όπου συνήλθε η Α Οικουμενική Σύνοδος και αργότερα μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους έγινε πρωτεύουσα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Νικαίας (1204-1259).

Όπως όλη η Μικρά Ασία έπεσε στα χέρια των τούρκων και για αιώνες ο λαός υπέστη εξευτελισμούς, βίαιους εξισλαμισμούς, σφαγές, λεηλασίες. Το 1920 η Βιθυνία όπως και η Ιωνία , απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό που αποβιβάστηκε στη Νικομήδεια και εξακολούθησε να μάχεται μέχρι τον Αύγουστο του 1922, με την κατάρρευση του μετώπου, οπότε και διατάχθηκε η αποχώρηση του ελληνικού στρατού από όλη τη Μικρά Ασία. Μαζί ακολούθησαν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες που πέρασαν απέναντι στο ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας. Χιλιάδες τραγικές σελίδες γράφτηκαν στα χώματα της Μικράς Ασίας. Κάθε πρόσφυγας είχε να διηγηθεί και μια ιστορία. Με τον ξεριζωμό τους έκλεισε μια ιστορία 3500 χρόνων ελληνικής παρουσίας στην ελληνική γη της Μικράς Ασίας που σήμερα πια ονομάζεται Τουρκία.

Ανάμεσα σε αυτούς που εγκαταστάθηκαν στο χωριό μας ήταν και ο ιερέας Παπά Αριστοτέλης Παπαδόπουλος, πρόσφυγας από το Μιχαλίτσι της Νικομήδειας Βιθυνίας που διετέλεσε ιερέας στην Καππαδοκία. Μιχαλίτσι σημαίνει μικρός Μιχαήλ και προφανώς το όνομα προέρχεται από κάποια μικρή εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ανάμεσα στα λίγα πράγματα που έφεραν ήταν και μια εικόνα της Αγίας Τριάδας. Η εικόνα κάθε φορά που ήταν να συμβεί κάποια συμφορά έπεφτε από τη θέση της. Έπεσε πριν γίνει η μεγάλη καταστροφή και ύστερα έπεφτε πριν κάθε συμφορά οικογενειακή ή εθνική.

Η κόρη του Αθηνά είχε παντρευτεί ένα Στυλιανάκη από τις Λιθίνες Σητείας Κρήτης. Όταν ήταν έγκυος τριών μηνών,πήραν τον άνδρα της στο στρατό όπου χάθηκε. Λίγο πριν εισβάλουν οι Τούρκοι στο Μιχαλίτσι ένας τούρκος αξιωματικός πήγε και είπε στον Παπά να πάρει τα παιδιά και ότι μπορεί γιατί θα κάψουν το χωριό.

Ο παπάς που είχε καλές σχέσεις με τους τούρκους γιατί ήταν αγαπητός, είχε ειδοποιήσει και άλλους να φύγουνε. Όταν φεύγανε με τα κάρα βλέπανε πίσω το χωριό να καίγεται. Μπήκανε στο καράβι και από την απελπισία της η κόρη του έπιασε το μικρότερο παιδί της να το πετάξει στη θάλασσα για να μην το βρουν οι συμφορές. Ο παπάς το γλύτωσε από τα χέρια της.

Πριν να ειδοποιηθεί, έσκαψε στον κήπο του σπιτιού του και έκρυψε ότι χρυσά είχε και έβαλε πάνω μια ομπρέλα για σημάδι. Λόγω της βιαστικής φυγής τα ξέχασε και τα θυμήθηκε όταν πια είχαν φύγει  μακριά.

Η οικογένεια πρωτοπήγε στο Κιάτο Κορινθίας και μετά ήρθε στο χωριό μας όπου ο παπά Αριστοτέλης υπηρέτησε σαν ιερέας μέχρι το τέλος της ζωής του. Όπως όλοι οι πρόσφυγες η οικογένειά του νοσταλγούσε πάντα την πατρίδα. Σήμερα το Μιχαλίτσι οι τούρκοι το ονομάζουν Karacabey Καρατζάμπεϊ .Οι εκκλησίες του όπως σχεδόν όλες οι εκκλησίες στην Μικρά Ασία κείτονται σε ερείπια

Bithynia a region of Asia Minor opposite Constantinople was a Greekland since antiquity. Megarians built cities like Kio, Chalcedon and other. The proximity to Constantinople and the spiritual development of its people, made Bithynia, rich. During the Byzantine period, the major cities in this area were Nicomedia, the fortified Proussa and Nicaea, where the First Ecumenical Synod was held. The last, after the conquest of Constantinople by the Franks, became the capital of the Greek Empire of Nicaea (1204 -1259).

Like all other areas of Asia Minor, Bithynia too, was fallen to the hands of Turks and for centuries it’s people suffered humiliations, violent conversions to Islam, massacres and looting. In 1920 Bithynia as Ionia, was released by the Greek army which was landed in Nicomedia and continued to fight until August 1922 when the front was collapsed because of many errors in Greek strategy and because of the betrayal of the Anglo-Franks , our former allies. One and half million Greeks who survived were uprooted and following the Greek army, passed to free part of Greece. Thousands of tragic pages were written in the soil of Asia Minor. Each refugee had to tell a story. By uprooting, ended a 3.500 years Greek presence in Asia Minor, which now is called Turkey.

Among the refugees that settled in our village, was papa (priest) Aristotelis Papadopoulos and his family, coming from the town of Michalitzi of Nicomedia. Michalitzi means small Michael and apparently the name comes from a small church of Archangel Michael. The priest who served for a period in churches of Cappadocia, brought from Asia Minor an icon of the Holy Trinity. They say that before the burning of Michalitzi in 1922 the icon fell down from the wall. During the next decades, the same was happening before every great disaster of nation or of family. A daughter of the priest was three months pregnant when her husband was called to serve in the Greek army. He was lost in the battles against the turks.

Shortly before the Turks invaded Michalitzi, a Turkish officer came and told the priest to get his children and go, because they would burn his village. The priest who had good relations with many Turks because he was very popular, warned others to leave. When they abandoned the village saw it from far away wrapped in flames. They entered a boat and his daughter from her despair, wanted to throw overboard her younger child in order not to live in a miserable life. In the last moment the priest saved the child from her hands.
Before the notification by the officer, the priest dug in the garden of his house and hid his gold and upon he put an umbrella as a sign. Due to the hasty flight he  forgot the treasure and remembered it only when they had gone far away

Family's first stop was Kiato of Corinthia and later came in our village where Papa Aristotelis served as priest until the end of his life. Like all refugees, so they never forgot their homeland. Today Michalitzi is called by Turks Karacabey (Karatzabey). The churches of Michalitzi and Bithynia like almost all the churches in Asia Minor were demolished by Kemalists and lie now in ruins

Ο Παπά Αριστοτέλης Παπαδόπουλος. Priest Aristotelis Papadopoulos

Ο Παπά Αριστοτέλης υπηρέτησε σαν ιερέας στην Καππαδοκία.Papa Aristotelis was for years priest in churches of Cappadocia

Η εικόνα της Αγίας Τριάδας.The icon of Holy Trinity

Η εικόνα κάθε φορά που ήταν να συμβεί κάποια συμφορά έπεφτε από τη θέση της.Έπεσε πριν γίνει η μεγάλη καταστροφή και ύστερα έπεφτε πριν κάθε συμφορά
They say that before the burning of Michalitzi in 1922 the icon fell down from the wall

Λίγο πριν εισβάλουν οι Τούρκοι στο Μιχαλίτσι ένας τούρκος αξιωματικός πήγε και είπε στον Παπά να πάρει τα παιδιά και ότι μπορεί γιατί θα κάψουν το χωριό
Shortly before the Turks invaded Michalitzi, a Turkish officer came and told the priest to get his children and go, because they would burn his village

Όταν φεύγανε με τα κάρα βλέπανε πίσω το χωριό να καίγεται. When they abandoned the village saw it from far away wrapped in flames

Μπήκανε στο καράβι και από την απελπισία της η κόρη του έπιασε το μικρότερο παιδί της να το πετάξει στη θάλασσα για να μην το βρουν οι συμφορές. Ο παπάς το γλύτωσε από τα χέρια της
They entered a boat and his daughter from her despair, wanted to throw overboard her younger child in order not to live in a miserable life. In the last moment the priest saved the child from her hands

Όπως όλοι οι πρόσφυγες η οικογένειά του νοσταλγούσε πάντα την πατρίδα Like all refugees, so they never forgot their homeland

Μιχαλίτσι σήμερα Καρατζάμπεϊ. Ερείπια του ναού του Μιχήλ Αρχαγγέλου. The ruined by the Kemalists  church of Arcahngel Micahael at Michalitzi as is today. 

 

Παλιές εικόνες από το Μιχαλίτσι .Old images from Michalitzi.