Η Πραισός και η περιοχή της. Praesos and it;s area



Στο κέντρο της χερσονήσου της Σητείας ανάμεσα στις κοιλάδες που σχηματίζουν οι δυο βραχίονες του ποταμού που στην αρχαιότητα λεγόταν Δίδυμος ή Στόμιος βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Πραισού πρωτεύουσας των Ετεοκρητών και η περιοχή με τους οικισμούς που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν την κοινότητα Πραισού δηλαδή τα χωριά Βαβέλοι (σήμερα Νέα Πραισός) Κανένες (σήμερα Άγιος Σπυρίδωνας) τα ερημωμένα πρόσφατα χωριά Καλαμαύκι και Παντέλι και τα ερειπωμένα από παλιά Πρασοί (ερήμωσε γύρω στο 1651) και το μετόχι Πετρούνια (ερημωμένο κάποια εποχή από τη χολέρα).





Η Ελληνιστική Πραισός καταστράφηκε γύρω στο 145 π. Χ. «Κατέσκαψαν δ’ Ιεραπύτνιοι Πραισόν» λέει ο Στράβων.
Η καταστροφή της δεν σήμανε το τέλος του αρχαίου κόσμου και του πολιτισμού στην περιοχή μας όπου η ζωή συνεχίστηκε όπως δείχνουν όχι μόνο διάφορα ίχνη από την επόμενη ιστορική περίοδο εκείνη της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, αλλά και η συνέχιση του ονόματος της μέσα από το ερημωμένο σήμερα χωριό Πρασοί που βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου της Α Ακρόπολης που και αυτός μέχρι σήμερα ακούγεται ως Πρασοκέφαλο δηλαδή λόφος των Πρασών.
Δεν γνωρίζουμε πολλά για την Βυζαντινή περίοδο και την αραβοκρατία. Το χωριό Κανένες θεωρείται ότι ιδρύθηκε από Βυζαντινό εξόριστο ευγενή ή στρατηγό.
Η Ενετοκρατία στην Κρήτη ξεκίνησε από το 1212 και γύρω στο 1645 η περιοχή μας άρχισε να υποδουλώνεται σταδιακά στους Τούρκους. Για την Ενετοκρατία έχουμε μαρτυρίες από αρκετές πηγές και μνημεία που έμειναν στην περιοχή κυρίως εκκλησίες. Με την εισβολή των Τούρκων καταστράφηκε ολοσχερώς το χωριό Πρασοί και μισοερημώθηκαν τα άλλα. Οι Βαβέλοι και το Καλαμαύκι σταδιακά μετατράπηκαν σε αμιγώς Οθωμανικά χωριά, όχι όμως και ο Κανένες που έμεινε προπύργιο του Χριστιανισμού. Ο μικρός οικισμός Παντέλι έχει μια παρουσία από τον 14ο αιώνα. Η Τουρκοκρατία ήταν οδυνηρή για τους κατοίκους που μπόρεσαν να απαλλαγούν από την τυραννία αρχές του 20ου αιώνα. Από τότε ξαναζωντάνεψαν οι οικισμοί για να οδηγηθούν στον μαρασμό με το κύμα της αστυφιλίας των τελευταίων δεκαετιών.

Ένας τεράστιος πλούτος από ιστορικές μνήμες, παραδόσεις, ήθη, έθιμα αλλά και τεκμήρια του λαϊκού πολιτισμού χάνονται. Η Κιβωτός της Πραισού έχει συμβολικό χαρακτήρα. Σαν άλλος Νώε συγκεντρώνω εδώ και μια εικoσιπενταετία ότι μπορεί να σωθεί από τις κατακλυσμιαίες μεταβολές της εποχής μας

Έχω σχεδόν ολοκληρώσει την καταγραφή της τοπικής διαλέκτου, της ιστορίας διαχρονικά, λαογραφικού υλικού (θρύλους, παραδόσεις, δημοτική ποίηση και άλλα ). Επίσης έχω καταγράψει ένα μεγάλο μέρος της χλωρίδας (συνοδευόμενο από φωτογραφικό υλικό) και της πανίδας (ποιμενικά και άλλα) αλλά και τα τοπωνύμια προσπαθώντας να ανιχνεύσω τι κρύβεται πίσω τους. Οι ναοί με τους θρύλους τους αλλά και η ανίχνευση της ιστορίας τους είναι ένα άλλο κομμάτι που επεξεργάζομαι.
Πρόσφατα προχώρησα σε δοκιμαστική έκδοση μέρους του υλικού . Συγκεκριμένα εξέδωσα μέσω του Πολιτιστικού συλλόγου της Πραισού που έχει αναλάβει και την διακίνηση, τον Α τόμο της εργασίας μου : "Λαογραφικά από την περιοχή Πραισού Σητείας και ιστορίες από την ευρύτερη περιφέρειά της" καθώς και το πόνημα
"Δημώδεις παραδόσεις, θρύλοι, ιστορίες, αρχαίοι μύθοι, παραμύθια από την περιοχή ΠΡΑΙΣΟΥ Σητείας και τη ευρύτερη περιφέρειά της"

Αν και απώτερος σκοπός μου είναι η έντυπη έκδοση και του λοιπού υλικού που έχω συλλέξει, το διαδίκτυο είναι ένας τόπος που μπορεί να δώσει κανείς μια εικόνα του τόπου του. Ξεκίνησα με την πρόθεση να κάνω ένα ακόμη site σαν τα χιλιάδες άλλα. Στην πορεία όμως είδα ότι ήταν αρκετά γοητευτικό να δώσω αυτό που θέλω με ένα πιο ποιητικό και πρωτότυπο τρόπο. Να δώσω το ότι έχω συμπεριλάβει στην έννοια Πραισός δηλαδή την διαχρονική ιστορία, τις παιδικές μου μνήμες, την έμπνευση μου από το τοπίο, τις φαντασιώσεις μου, μέσα από ένα τρόπο όπου το όνειρο μπλέκεται με την πραγματικότητα και η φαντασία με την ποίηση. Έτσι παρ' όλες τις τεχνικές δυσχέρειες στον χειρισμό της επεξεργασίας των εικόνων νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να συνεχίσω έτσι ή και έτσι.
Το πέρασμα μου από την αγιογραφία έχει επηρεάσει την αισθητική μου (αδιαφορία για την προοπτική, πολλαπλά επίπεδα, το μεταφυσικό).
Χρησιμοποιώ στοιχεία που με γοητεύουν και αποδίδουν καλύτερα αυτά που θέλω να δώσω όπως από την Κλασσική τέχνη, τους Οριενταλιστές και Προραφαηλίτες ζωγράφους, και τελικά και κυρίως από το σουρεαλισμό που είναι πανταχού παρών, χωρίς να αποφεύγω όπου χρειάζεται την κλασσική παρουσίαση. Η ενσωμάτωση στοιχείων της λαϊκής τέχνης στις ταινίες του μεγάλου Γεωργιανού σκηνοθέτη Σεργκέι Παρατζάνωφ με έχει γοητεύσει αφάνταστα και σε πολλά ταμπλώ είμαι επηρεασμένος από την αισθητική του. Τα κολλάζ του Οδυσσέα Ελύτη επίσης είναι μια άλλη πηγή έμπνευσής μου.
Σε πολλές συνθέσεις για την αρχαία Πραισό χρησιμοποιώ αγάλματα και αγαλματίδια, θέλοντας να δείξω το πέτρωμα του χρόνου σαν να είναι οι φιγούρες πια απόμακρες και πετρωμένες. Στις πιό πολλές αναπαραστάσεις οι πρωταγωνιστές δείχνουν να ποζάρουν στον φακό σαν τις παλιές φωτογραφίες όταν όλη η οικογένεια στηνόταν απέναντι από αυτόν που την απεικόνιζε.
Η αποστασιοποίηση από τα γεγονότα μου δίνει την δυνατότητα της υπέρβασης κάνοντας τους πρωταγωνιστές να χάσουν την δραματικότητά τους και να μετατραπούν σε διακοσμητικές φιγούρες. Τη δυνατότητα μιάς εικαστικής αναπαράστασης τους, κάτι σαν τις πόζες σε συνθέσεις της Αρ Νουβώ.
Αλλά κυρίως όλα έχουν μια θεατρικότητα. Εμείς είμαστε οι θεατές μιας παράστασης και οι πρωταγωνιστές απευθύνονται σ' εμάς.

Ερρίκος Πέτρου Σκουλούδης

In the center of Sitia’s peninsula between the valleys formed by the two branches of the river called in ancient times Didymos(Twin) or Stomios are the ruins of Praesos the ancient capital of Eteocretans and the area with the settlements which until recently were the community of Praisos : The villages Vaveli ( Today New Praisos) Kanenes ( today St. Spyridon), the recently desolated villages Kalamafki and Pandeli and the ruinous now village of Prassi (abandoned around 1651) and the settlement Petrounia (once ravaged by cholera).

In Praisos area vast installment begins during the Middle Minoan period (2100-1650) when it appears to have built most of the megalithic structures, and since then we have a continuous habitation.
The city of Praisos was founded around 1100 BC and coincides with the Dorian invasion and had a continuous life for about 1000 years. Praisos was the capital of Eteocretans the pure descendants of the Minoans who were gradually joined the Mycenians and later were repulsed eastwards by the Dorian conquerors. The city was spread over three hills or Acropolis .
In the city remained a language written in the Ionic alphabet that of Eteocretans still a mystery for linguists. The period of greater prosperity was during classical and early Hellenistic times when we have like other cities of Crete, Doric institutions.

Hellenistic Praisos was destroyed around 145 BC by Ierapytnians .

Life continued in the village known until today as Prassi located at the foot of the main Acropolis

We do not know many things about the Byzantine period and the Arab occupation. The village Kanenes was found according to the legend by a Byzantine exiled nobleman or General with the same name.
The Venetian period in Crete began in 1212 and around 1645 our region was gradually enslaved by ottomans. During the Venetian period many churches were built. With the invasion of the Turks the village Prassi was destroyed completely and other villages were devastated or lost the three quarters of their population. The remaining populations of Vaveli and Kalamafki gradually not standing the oppression were converted to islam but not Kanenes which remained a stronghold of Christianity. The small village of Pandeli has a presence since the 14th century. The ottoman period was painful for people who could be released in the early 20th century from it’s tyranny after many revolutions. After the liberation the setllements revived and the destroyed churches were reconstructed. The settlements were led to decline in recent decades because of the wave of urbanization.

A huge wealth of historical memories, traditions, customs and items of popular culture are lost. The Ark of Praisos is symbolic. Like other Noah i am gathering what can be saved from the cataclysmic changes of our time
I have almost completed recording the local dialect, local history through the ages, folk material (legends, traditions, folk poetry and more). I've also recorded a large part of the plants (with photos), the legends and history of the churches of the area etc. Recently i published with the help of the Cultural Association of Praisos the first two volumes of my work.
With this blog i have started presenting with a more poetic way the history and folklore of Praisos area and that of the greatest area of Sitia’s province. Exactly what i have included in the meaning Praisos and Sitia:Their history, my childhood memories, my inspiration from the landscape, my fantasies, through a way where the dream merge with reality and fiction with poetry.

My involvement with painting of byzantine icons and their style has influenced me (ignoring the prospectivity, multiple levels, metaphysical).
I use data that I love as from the classical art, the orientalists and Pre-Raphaelite painters, and finally and above all I am inspired by surrealism which is ubiquitous, but where necessary I don’t avoid the classic presentation. The incorporated elements of folk art in the films of the great Georgian director Sergei Parajanov fascinates me and in many panels influences my aesthetics. The collages of the great Greek poet and Nobel prize winner Odysseus Elytis is also another source of my inspiration.
In many of my compositions for ancient Praisos I use statues and figurines, wanting to show the petrifaction of time as if the figures are isolated and petrified. In most representations the actors seem to pose like in the old photos facing the camera.

The distance from the events gives me the possibility of an overrun by the protagonists who lose their drama and are turned into ornamental figures. The possibility of a pictorial representation, something like the poses in Art Nouveau.
But mainly all have a theatricality . We are the viewers of a performance and the actors are addressed to us.

Errikos Skouloudis


Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Γρύπες και σφίγγες από την Πραισό και την περιφέρειά της. Griffins and sphinxes from ancient Praisos and it's territory

Ο γρύπας είναι ένα θρυλικό πλάσμα με σώμα, ουρά και πίσω πόδια λιονταριού, κεφάλι και φτερά αετού και με νύχια αετού σαν μπροστινά πόδια του. Δεδομένου ότι το λιοντάρι παραδοσιακά θεωρείται ο βασιλιάς των θηρίων,  ο αετός ο βασιλιάς των πουλιών, ο γρύπας πιστεύεται ότι είναι ένα ιδιαίτερα ισχυρό και μεγαλοπρεπές πλάσμα. Στην αρχαιότητα ήταν ένα σύμβολο της θεϊκής δύναμης και θεματοφύλακας του θείου. Η αρχαιότερη απεικόνιση γρύπα είναι στις τοιχογραφίες του 15ου αιώνα π.Χ. στην αίθουσα του θρόνου του ανακτόρου της Κνωσού της εποχής του Χαλκού. Συνέχισε να είναι ένα αγαπημένο διακοσμητικό θέμα της αρχαϊκής και κλασικής ελληνικής τέχνης. Απεικονιζόταν επίσης στην αρχαία Περσική τέχνη.

Κατά τη διάρκεια του 7ου π.Χ. αιώνα, οι γρύπες εμφανίζονται συχνά στην κρητική τέχνη.
Οι γρύπες εκπροσωπούνται σε δύο κύριες τεχνικές στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της Ανατολίζουσας ή Δαιδαλικής περιόδου (710-600 π.Χ.)
Εμφανίζονται χαραγμένες σε χάλκινα ή σαν ανάγλυφα σε αμφορείς και πήλινες πλάκες.
Οι πλάκες είναι σχεδόν όλες από την Πραισό ή το άμεσο περιβάλλον της και δείχνουν τέτοια όμοια κατεργασία ώστε είναι κατά πάσα πιθανότητα όλες από το ίδιο εργαστήριο. Είναι όλες φτιαγμένες με καλούπι και δεν δείχνουν να έχουν ίχνη χρώματος.
Οι ομοιότητες είναι στην πραγματικότητα τόσο αξιοσημείωτες ώστε να είναι δυνατόν να μιλάμε για την Πραισό σαν το κέντρο της κατασκευής των πλακών.
Μιά από τις πλάκες βρίσκεται στο Λούβρο. Τέσσερις βρίσκονται στον Άγιο Νικόλαο και η πέμπτη στο Ηράκλειο.

Οι γρύπες της Πραισού είναι όλοι αρκετά λεπτοί στο σώμα και ιδιαίτερα στο λαιμό.
Έχουν καμπυλωτά φτερά, αυτιά, ένα μικρό λοφίο και  μια ελικοειδή χαίτη που ξεχύνεται πάνω από το λαιμό τους. Τα ράμφη τους είναι ανοιχτά και η γλώσσα είναι ορατή

The griffin (Greek γρύπας) is a legendary creature with the body, tail and back legs of a lion, the head and wings of an eagle, and an eagle's talons as its front feet. As the lion was traditionally considered the king of the beasts and the eagle was the king of the birds, the griffin was thought to be an especially powerful and majestic creature. In antiquity it was a symbol of divine power and a guardian of the divine. The earliest depiction of griffins are the 15th century BC frescoes in the throne room of the bronge Age Palace of Knossos. It continued being a favored decorative theme in Archaic and Classical Greek art. It was depicted in ancient Persian art too (Wikipedia)
It is during the 7th century that the griffins appear frequently in Cretan art. 
Representations of griffins are found in two main techniques in Crete during the Orientalizing period(710-600 BC). They appear engraved on bronzes or as relief work on amphoras or terracotta plaques.The plaques are nearly all from Praisos or its immediate vicinity and display such identical treatment that they are probably all -from the same workshop.
From the city and environs of Praisos we have a serie of 7th century griffins. These are on plaques and bear striking similarities to one another; they are all mold made and show no traces of paint. The similarities are in fact, so marked that it is possible to speak of Praisos as the center of manufacture of the plaques and to group the examples together under a single heading.
One plaque from Praisos, is now in the Louvre. Four ( 8-10) are in Agios Nikolaos and a  plaque 11) is in lrakleion
The Praisos griffins are all fairly slender in body and especially in the neck. They have curved wings, ears, a small forehead knob or topknot, and a tendril flowing out above their necks. Their beaks are open and the tongue is visible.

Κεραμικές πλάκες. Terracotta plaques

7. Κεραμική  πλάκα με  Γρύπα -Σφίγγα από την επαρχία της Σητείας. Βρέθηκε κοντά στο χωριό Σκλάβοι στην περιοχή της αρχαίας Πραισού. Δεύτερο μισό του 7ου π.Χ. αιώνα.Δεξιά :  γρύπας ,  αριστερά: σφίγγα. Τα δύο πλάσματα αντικρίζουν το ένα το άλλο. Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου 



7. Terracotta Griffin –Sphinx plaque from the province of Sitia near the village Sklavi in the vicinity of ancient Praisos .Second half of the 7th century b.C . Right : griffin, left: sphinx. The two creatures face each other . Agios Nikolaos Archaeological Museum 

                      Κεραμικές πλάκες 8-10 . Terracottas (8-10)                                                                                      
8.Κεραμική πλάκα. Από την επαρχία της Σητείας κοντά στην αρχαία Πραισό. Κεφαλή γρύπα με καθαρές λεπτομέρειες .  Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου

9. Κεραμική πλάκα από την επαρχία της Σητείας. Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου

10. Κεραμική πλάκα από την επαρχία της Σητείας. Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου.
Ο σχεδιασμός της ουράς υποδηλώνει ότι αυτό το ζώο μπορεί να είναι μια σφίγγα, διότι η ουρά  στους γρύπες  συνήθως γυρίζει μακριά από τα φτερά . Εν πάση περιπτώσει, αν είναι  γρύπας, δεν είναι κατά την παράδοση  της Πραισού. 


8. Terracotta plaque. From the province of Sitia near ancient Praisos. Head of griffin clear in details. Agios Nikolaos Archaeological Museum

9. Terracotta plaque
From the province of Sitia. Agios Nikolaos Archaeological Museum

10. Terracotta plaque  
From the province of Sitia. Agios Nikolaos Archaeological Museum
The design of the tail suggests that this animal may be a sphinx because the tail ongriffins usually turns away  from the wing. At any rate, if it is a griffin, it is not in the Praisos tradition.

11. Κεραμική πλάκα με γρύπα  από την Πραισό. Ηράκλειο, Αρχαιολογικό Μουσείο. Δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ.
Θραύσμα από πλάκα που έγινε σε καλούπι. Γρύπας που κινείται προς τα δεξιά με μεγάλη οπή ανάμεσα στο φτερό και την κεφαλή.  Καλής ποιότητας από κοκκινωπό πηλό. Λείπουν το κάτω μέρος του σώματος και τα πόδια . Μακρύς ελικοειδής λαιμός. H κεφαλή σαφώς καθορισμένη  δείχνει λοφίο, αυτιά, ανοιχτό ράμφος, και  γλώσσα. Τα φτερά  για το πέταγμα χαρακτηρίζονται από αυλάκια.
Το δεύτερο φτερό είναι ορατό. Η ουρά κάνει  μεγάλο βρόχο πίσω από το φτερό και το  αγγίζει σε ένα σημείο.


11.Terracotta plaque with griffin from Praisos . 

Irakleion, Archaeological Museum (Scientific Collection).
Second half of the 7th century D.C.Fragment of mold-made plaque : griffin striding right. Large hole drilled between wing and head. Clay reddish and fine. Lower body and legs missing. Long serpentine neck. Head   well defined showing topknot, ears, open beak, and tongue. Tendril floats out from head to touch wing lightly as it begins to curve. Flight feathers marked by grooves ; no body feathers indicated.
Tip of second wing visible just in front of first wing. Tail makes wide loop behind wing and touches it at one point.

Data taken from Nancy B. Reed : Griffins  in Post-minoan art

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες